وجود ویژگی های مناسب همچون رشد سریع ، بلوغ زودرس ، تولید تخم بالا ، کوتاهی فاصله میان نسل ها ، بالابودن تراکم پرورشی در واحد سطح ، ارزان بودن جیره مصرفی ، حساسیت کم نسبت به بعضی از بیماری های طیور ، قیمت بالای تولیدات که شامل گوشت و تخم می باشد و به خصوص بازگشت سریع سرمایه سبب شده است تا بلدرچین به عنوان یک پرنده مطلوب نزد کشاورزان و پرورش دهندگان تلقی شده و علاقمندان زیادی به پرورش صنعتی این پرنده روی آورند .
مهمترین نکاتی که سبب صنعتی شدن پرورش این پرنده شده است به شرح زیر می باشد :

1 – میزان رشد سریع : میزان رشد این پرنده در حدود 5/3 برابر سریعتر از دیگر طیور اهلی می باشد .
2 – بلوغ جنسی سریع : در حدود سن 50 – 40 روزگی بلدرچین های ماده در پیک تولید هستند .
3 – تولید تخم بالا : در صورت پرورش صحیح ، این پرندگان در سال اول تولید توانایی تولید 260 تخم را دارا می باشند .
4 – کوتاه بودن فاصله میان نسل ها : توان بلدرچین در تولید 4 – 3 نسل در سال اول تولید این امکان را برای محققین فراهم آورده است تا از آن به عنوان پرنده ای آزمایشگاهی استفاده نمایند .
5 – دوره انکوباسیون کوتاه : جوجه کشی تخم این پرنده 18 – 17 روز طول می کشد .
6 – تراکم بالای پرورش : با توجه به اینکه جثه این پرنده کوچک و نیز به سطح آبخوری و دانخوری کمتری احتیاج دارد در مقایسه با دیگر پرندگان تعداد پرنده بیشتری در واحد سطح میتوان پرورش داد .
7 – واکسیناسیون کمتر : با توجه به اینکه گونه های بلدرچین در برابر برخی از بیماری های رایج طیور حساسیت کمتری دارند در نتیجه به واکسیناسیون کمتری احتیاج دارند .

8 – برگشت سریع سرمایه : با توجه به اینکه سن بلوغ بلدرچین 50 – 40 روزگی می باشد در نتیجه می توان گوشت و تخم این پرنده را سریع به بازار عرضه نمود .
9 – ارزش غذایی بالای گوشت و تخم بلدرچین : در کشور ما بعد از انقلاب برای اولین بار پرورش بلدرچین در استان یزد آغاز گردید که به صورت مجتمع شامل واحد مادر ، گوشتی ، بسته بندی و جوجه کشی اداره می گردد .

بلدرچین دارای گوشتی با پروتئین بالا و درصد چربی کمتری می باشد که برای کودکان و بیماران بسیار سودمند و مفید می باشد . تخم بلدرچین بیضی شکل می باشد که وزن آن 15 – 8 گرم و رنگ آن معمولا سفید با خال های سیاه یا قهوه ای تا آبی و زرد نخودی مایل به سبز می باشد . الگوی تخم و رنگ تخم بلدرچین منحصر به فرد است و منبع خوبی از ویتامین ها (به جز ویتامین c ) می باشد . کیفیت تخم بلدرچین بالاو میزان کلسترول آن از تخم مرغ کمتر است . تعیین جنسیت جوجه بلدرچین از سن 1 روزگی صورت می گیرد که این کار نیازمند افراد آموزش دیده و ماهر می باشد . اما از سن 3 هفتگی می توان نرها و ماده ها را به وسیله رنگ پر های ناحیه سینه از یکدیگر تشخیص داد. پرهای سینه ای نرها به رنگ قرمر مایل به قهوه ای و ماده ها به رنگ خرمائی سوخته ( خاکستری با نقاط سیاه رنگ ) روی آنها می باشد .
وزن جوجه های تازه هچ شده در حدود 10 – 5 گرم می باشد که درسن 50 – 40 روزگی به بلوغ می رسند. وزن بلدرچین های نر بالغ 150 – 90 گرم و ماده ها 180 – 110 گرم می باشد . همچنین تعداد کروموزوم های بلدرچین 78 می باشد که شش جفت آنها کروموزوم های بزرگ ، شش جفت متوسط و 27 جفت میکروکروموزوم می باشند که کروموزوم های جنسی از نوع بزرگ می باشند .

جوجه کشی :
تخمگذاری بلدرچین ها از بعد از ظهر شروع و در غروب پایان می پذیرد که بر اساس فصل ، شرایط آب و هوائی و برنامه کاری جمع آوری تخم ها چندین بار در طول این مدت صورت می پذیرید . دمای مناسب محل ذخیره سازی تخم ها 5/15 – 5/12 درجه سانتیگراد و با رطوبت 80 – 75 % می باشد که این شرایط برای ذخیره تخم ها در مدت زمان 7 – 5 روز است . قبل از قرار دادن تخم ها در داخل در دستگاه ستر باید تخم های آلوده را به وسیله کاغذ سمباده یا پارچه پشمی سفت به آرامی تمیز و در محلول گرم ( 3/43 درجه سانتیگراد ) ضدعفونی کرد . سپس آنها را در دمای 1/21 درجه سانتیگراد و رطوبت 75 % به مدت 20 دقیقه به نسبت 20 گرم پرمنگنات پتاسیم و 40 سی سی فرمالین گازدهی می نمایند . سپس تخم ها را در داخل دستگاه ستر قرار می دهند .

پرورش جوجه :
دمای آغازین جهت پرورش جوجه بلدرچین در زیر مادر مصنوعی و در بالای سر جوجه 35 درجه سانتیگراد می باشد که این دما هر چهار روز یک بار 8/2 – 5/2 درجه کاهش می یابد تا به 21 درجه سانتیگراد برسد . معمولا برای هر جوجه 150 سانتیمتر مربع فضا تا سن 3 هفتگی در نظر می گیرند . استفاده از آب شکر 8 % در 3 – 2 روز اول نتیجه خوبی را در بر خواهد داشت . برای جوجه بلدرچین ها تا سن 3 هفتگی 2 سانتی متر دانخوری و 1 سانتی متر آبخوری به ازاء هر قطعه در نظر می گیرند . در دو هفته اول نوررسانی 24 ساعته می باشد که پس از آن تا 12 ساعت کاهش می یابد .

پرورش نیمچه :
معمولا از دو روش برای پرورش بلدرچین استفاده می شود : 1 – بستر 2 – باتری که اخیرا مورد استفاده قرار می گیرد که دارای مزایایی همچون تعداد جوجه بیشتر در واحد سطح ، نیروی کار کمتر ، بهداشت بهتر ، سهولت در حذف ، درمان و پیشگیری و استفاده بهتر از سطح می باشد .
دمای مورد نیاز نیمچه ها 28 – 21 درجه سانتیگراد می باشد و از 12 ساعت نور تا سن 5 هفتگی که بلدرچین ها به قفس های تخمگذاری منتقل می شوند بهره می برند . برای رشد بهتر ، نرها و ماده ها جدا از یکدیگر پرورش داده می شوند . در این سن در بستر به ازاء هر نیمچه 180 – 150 سانتیمتر مربع بسته به نوع جوجه وفصل در نظر می گیرند . برای هر جوجه 3 – 5/2 سانتیمتر دانخوری و 2 – 5/1 سانتیمتر آبخوری در نظر می گیرند . در صورت استفاده از آبخوری نیپل ، هر نیپل برای 15 پرنده در نظر گرفته می شود .

پرورش بلدرچین مادر :
در حالت تجاری بلدرچین ها در قفس های توری به ظرفیت 20 تا 30 و حتی 40 بلدرچین پرورش داده می شوند . معمولا به ازاء هر بلدرچین 200 – 150 سانتیمتر مربع فضا در قفس در نظر گرفته می شود . مقدار فضای دانخوری 3 – 5/2 سانتیمتر به ازاء هر قطعه می باشد . مقدار فضای آبخوری معمولا عامل محدود کننده ای در سیستم قفس نیست . قفس ها معمولا تا 8 ردیف نصب می شوند . سن فروش بلدرچین ها معمولا 18 – 17 هفتگی می باشد .

بیماری ها :
بلدرچین معمولا به بیماری های زیر حساسیت بیشتری دارد :

1 – مارک : که واکسیناسیون آن در سن 20 روزگی و با تزریق در ناحیه گردن صورت می گیرد .
2 – نیوکاسل : که واکسیناسیون آن همزمان با مارک به صورت قطره چشمی صورت می گیرد و هر 3 ماه یک بار به صورت اسپری مصرف می گردد .
3 – آبله : که واکسن آن در 8 -6 هفتگی مصرف می گردد.

از دیگر بیماری هایی که بلدرچین را درگیر می نماید می توان به کوکسیدیوز ، کانی بالیسم ، سالمونلا ، ورم روده ای قرحه ای و برونشیت اشاره کرد .
? درصد تلفات بلدرچین در سنین مختلف به قرار زیر می باشد :

10 – 1 روزگی : 2 %

10 روزگی تا شروع تخمگذاری 2%

دوره تخمگذاری (10 ماه ) 15%